Amanda Buijs, Manager Zorg Wonen en Dagbesteding, werkte voorheen als logopedist binnen het onderwijs en kreeg een sterke inhoudelijke basis mee vanuit de werkvloer. Ze maakte de overstap naar Wonen en Dagbesteding en houdt zich nu bezig met een belangrijke opgave: het stimuleren van ontwikkelingen op het gebied van de kwaliteit van zorg en daarmee samenhangend het op peil brengen van de scholing van medewerkers. En dat gaat niet altijd zonder slag of stoot, zo blijkt uit het gesprek dat we voerden met Amanda.

Wonen

“Iedereen is nu doordrongen van het belang van het op peil houden van onze expertise.”

Amanda refereert bij de start van het gesprek duidelijk aan de drie strategische uitgangspunten: Focus, Expertise en Eenduidigheid.

“Binnen onze sector zijn we bezig met een eenduidig aanbod van Wonen en Dagbesteding over drie locaties heen. Dat doen we in het project Harmonisatie. Het doel is dat het niet uitmaakt bij welke woonlocatie van Kentalis mensen aankloppen met hun kind. Overal moeten ze dezelfde dienstverlening en hetzelfde kwaliteitsniveau ervaren. We zijn inmiddels een stap dichterbij ons doel gekomen en zijn bezig met het aanleggen van een centrale database voor behandelcoördinatoren, waarin per domein van het persoonlijk plan mogelijke behandelingen en methodieken staan. In de database is ook aangegeven wie welke expertise heeft in de organisatie en welke scholing daarbij kan horen. Zo putten behandelcoördinatoren uit dezelfde bron voor het inzetten van behandelingen. We maken allemaal gebruik van dezelfde stramienen. Om hiertoe te komen hebben we veel met elkaar gesproken en afgestemd wat we willen inzetten, dat is misschien wel de grootste opbrengst van de Harmonisatie!”


Op de vraag of dit betekent dat de ruimte voor maatwerk ingeperkt wordt, antwoord Amanda ontkennend:

“Deze eenduidige aanpak maakt dat er juist meer ruimte is voor maatwerk aan de client. Het is vooral fijn om te merken dat we de vraagstukken die voorbijkomen steeds meer op dezelfde manier bekijken. Naast het aanleggen van de centrale database hebben we bovendien een vakgroep met de behandelcoördinatoren opgericht bij Wonen en Dagbesteding. Ten tijde van corona hadden we regelmatig overleg via Teams en we merkten dat het fijn was om elkaar vaker te spreken. Er kwamen telkens nieuwe inzichten naar voren die voor iedereen nuttig waren. Nu is dit een vast overleg geworden en draagt dit bij aan de opbouw van onze expertise.”

Wat merken de ouders en hun kinderen van de maatregelen die genomen zijn? En waar is nog aandacht voor nodig?

“Expertise wordt onderling beter gedeeld dan ooit. En we spreken veel meer dezelfde taal dan voorheen. Daardoor is er ook meer verbinding tussen de verschillende teams. Dit komt zeker ten goede aan de ouders en hun kinderen. Er is echter ook nog veel te doen, met name op het gebied van scholing. Corona heeft er mede voor gezorgd dat we veel minder aan scholing van onze medewerkers hebben kunnen doen dan we hadden gewild. Er is nog steeds sprake van werkdruk door onderbezetting, waardoor mensen weinig ruimte voor de hoognodige scholing hebben. We hebben dus ook nog veel te doen.”

Dat klinkt als een forse uitdaging, onderbezetting en weinig ruimte voor scholing in de praktijk… Amanda vult aan:

“Er is bij Kentalis altijd sprake van noodzakelijke scholing, gezien de bijzondere doelgroepen waar we mee te maken hebben. In de vakopleidingen leer je niet alles wat je nodig hebt om goed om te gaan met doofblinde mensen en mensen met CMB. Die scholing gaat door. Ook zijn we intensief met de teamleiders en behandelcoördinatoren in overleg. De opleidingsbehoefte is beter in kaart gebracht en we proberen de scholing ook toegankelijker te maken. Bijvoorbeeld door meer coaching on the job toe te passen. Sinds oktober hebben we themagerichte facultatieve scholing opgezet, bijvoorbeeld over het thema Wet Zorg en Dwang en scholing in de vorm van een gebarenlunch. Je kunt ook denken aan een uitwisseling tussen collega’s over een thema, zoals ‘hoe organiseer je een vakantie voor je cliënten?’. Zo maken we gebruik van elkaars kennis.”

Is er bij jullie ook sprake van de inzet van ZZP’ers bij de onderbezetting die heerst? En hoe houd je dan je kwaliteitsniveau op peil?, is een vraag die al pratende opkomt.

“Wat al veranderd is, is dat we ZZP’ers nu meenemen in de mogelijkheid zich bij te scholen. We doen bovendien meer op de werkvloer zelf, wat ook de ZZP’ers raakt. Maar dat is nog niet genoeg. De basiskennis die afgebrokkeld is in moeilijke tijden heb je niet zomaar terug. Tel daarbij de noodzaak op om meer vaste medewerkers aan te trekken. En opleidingen die het lastig hebben om genoeg studenten te interesseren voor ons vak. We kijken daarom ook naar werken en leren tegelijk. Het is een doorlopend proces van opbouwen met elkaar, stapje voor stapje. Als het werk leuker is, en de druk minder hoog, blijven mensen langer, en blijven collega’s ook langer, wat uiteindelijk ook beter is voor onze cliënten.”

Hoe lastig is het om prioriteiten te stellen?

“We hebben te accepteren dat we niet alles tegelijk kunnen doen. We hebben tot nu de scholing willen uitrollen voor iedereen tegelijk en dat is best lastig om goed neer te zetten in de omstandigheden die ik al schetste. We besloten onlangs een andere aanpak te volgen: we gaan nu klein starten bij een team, met alle inzichten die we opgedaan hebben in de afgelopen jaren. Zo rollen we de scholing als een olievlek uit over de teams. Het doel is om stap voor stap het tij te keren tegen de onderbezetting en echt een stap voorwaarts te zetten in de kwaliteit van de dienstverlening. Toch zal het in ons vak altijd ingewikkeld blijven om mensen daadwerkelijk vrij te maken voor opleiding. Wat ik al winst vind is dat we de noodzaak tot scholing meer dan inzien.”

Als laatste vragen we naar de trotse momentjes van Amanda als ze terugkijkt op de afgelopen jaren:

“Bij trots denk ik dan het eerste aan het werk dat gedaan is rondom de harmonisatie van de processen en de verbetering van de kwaliteit. De vakgroep die gevormd is, werpt zijn vruchten af. We hebben met een relatief kleine inspanning veel bereikt. Daar leer ik van dat we met focus en niet te groot denken, veel kunnen bereiken met elkaar. En ga het vooral doen, houd het niet alleen bij plannen. Dat geldt ook voor scholing, iedereen wil bedenken hoe het ook anders kan, maar we gaan het met de nieuwe aanpak nu stapsgewijs in de praktijk brengen.”

Wonen

Amanda Buijs, Manager Zorg Wonen en Dagbesteding werkte voorheen als logopedist binnen het onderwijs en kreeg een sterke inhoudelijke basis mee vanuit de werkvloer. Ze maakte de overstap naar Wonen en Dagbesteding en houdt zich nu bezig met een belangrijke opgave: het stimuleren van ontwikkelingen op het gebied van de kwaliteit van zorg en daarmee samenhangend het op peil brengen van de scholing van medewerkers. En dat gaat niet altijd zonder slag of stoot, zo blijkt uit het gesprek dat we voerden met Amanda.

“Overal dezelfde dienstverlening en hetzelfde kwaliteitsniveau. We zien hoe focus en eenduidigheid in scholing en ontwikkeling echt bijdraagt aan het versterken van onze expertise.”

Oscar en Sandra

“Overal dezelfde dienstverlening en hetzelfde kwaliteitsniveau. We zien hoe focus en eenduidigheid in scholing en ontwikkeling echt bijdraagt aan het versterken van onze expertise.”

Oscar en Sandra