De eerste 60 dagen van Remmelt Vetkamp

“Door de tijdelijke afwezigheid van Oscar Dekker, de voorzitter van de Raad van Bestuur, verliep mijn start bij Kentalis anders dan ik had gedacht. Ik vind het belangrijk om een organisatie goed te leren kennen voordat je grote beslissingen neemt, omdat je als bestuurder moet weten waar je over praat. Kentalis is voor mij een hele nieuwe sector en die wilde ik leren kennen door veel bezoeken af te leggen.

Maar het liep anders: er waren direct al veel zaken waar beslissingen over genomen moesten worden. Dat voelde soms ongemakkelijk. Gelukkig heb ik goede adviseurs, managers en directeuren om me heen. En half oktober kreeg ik een fijne interim-collega-bestuurder, Femke Kothuis. Wij vullen elkaar goed aan.”

“In mijn tweede week was ik in Vries, daar heb ik een werkoverleg meegemaakt. We spraken over de financiering van zorg en een medewerker legde me uit hoe dat doorwerkt op de werkdruk, die eigenlijk al te hoog is. Voor mij was het heel goed om zo met mijn neus op de feiten gedrukt te worden. Je kunt het allemaal wel bedenken, maar de emotie die het oproept bij een collega, maakt je nog bewuster van het effect van je beslissingen.

Maar ook de mooie ontmoetingen met cliënten blijven me bij. Vorige week ontmoette ik op een onderwijslocatie een meisje van 11, samen met de directeur van die locatie. Ze houdt enorm van voetballen en ze vroeg direct aan de directeur: ‘Kun je ervoor zorgen dat we hier ook een voetbalveld krijgen?’ Dat vind ik prachtig, die spontaniteit.”

“Mijn wens voor Kentalis is om nog meer samen op te trekken. Intern en extern. Als je kijkt naar succesvolle organisaties, dan zijn dat de organisaties waarin mensen met elkaar en met de buitenwereld goed samenwerken. En ik ben ervan overtuigd dat wij dat kunnen. In principe zit samenwerken in onze vezels; we doen dit immers in volle overgave voor onze leerlingen en cliënten. We werken daarin al veel samen met andere zorgverleners, overheden en brancheorganisaties. Dat is heel belangrijk en wil ik de komende jaren nog steviger neerzetten.

Ik zie ook dat intern nog veel werk te doen is. Op verschillende plekken voelen collega’s zich niet prettig. Daar zullen ook veranderingen moeten plaatsvinden, bijvoorbeeld het verlagen van de werkdruk . Kentalis bestaat al heel lang. Dat is een kracht en tegelijk ook een valkuil in dit soort trajecten. Veranderingen zijn dan een project van de lange adem, omdat sommige dingen nu eenmaal al jarenlang hetzelfde gaan en het lastig is om die onderstroom van koers te veranderen. Maar ik heb er alle vertrouwen in.

Dat blijkt wel uit deze tweede editie van Het Werkt. Met mooie en inspirerende voorbeelden uit de praktijk rondom het thema samenwerken. Zoals de samenwerking met externe organisaties in Twente (KiECON). Of de samenwerking tussen ouder, kind en systeem bij onze vroegbehandeling. Onderwijs, Zorg en de Academie werken samen aan de lees- en schrijfvaardigheid van onze leerlingen volgens Masterplan Geletterdheid. Twee (oud-)mbo’ers delen hun ervaring over de begeleiding tijdens studie én loopbaan. En dankzij de samenwerking tussen zorgprofessionals, leerkrachten en ouders draaien we een pilot op Weerklank om onderwijs op een zorglocatie mogelijk te maken.”